Wszyscy kochamy pierścionki, niezależnie od płci, wieku i statusu społecznego. Dziś ta ozdoba służy jako dodatek do garderoby, aby podkreślić indywidualność jej właścicielki. Ale czy zastanawiałeś się kiedyś, co oznaczają pierścienie w różnych kulturach? W dzisiejszym artykule porozmawiamy o tym, co symbolizuje pierścień.
Więź między dwojgiem ludzi
Według starożytnych mitów i legend pierścień jako zamknięty okrąg symbolizuje integralność i jedność. Nie ma początku ani końca; dlatego często kojarzony jest z wiecznością i nieskończonością. Jego centralny otwór jest miejscem, gdzie niebiańska moc i boskie tchnienie wkraczają do naszego świata. Pierścień symbolizuje więź, zjednoczenie lub przysięgę. Dlatego obrączka jest symbolem wiecznego zjednoczenia dwóch serc i znakiem wierności małżeńskiej.
Nieskończoność owinięta wokół palca od dawna jest symbolem mocy. To znak przynależności do określonego kręgu. Właściciel pierścienia uważany za właściciela własnego wszechświata, który nosił ze sobą. Dlatego był niezbędnym atrybutem czarowników, kapłanów i królów. Wiadomo, że król Salomon posiadał magiczny pierścień, za pomocą którego mógł rozkazywać aniołom, demonom, wszelkim elementom natury i duchom.
Znaczenie pierścienia w świecie starożytnym
W starożytnym Egipcie pierścień jako znak wieczności był reprezentowany przez sznur ułożony w okrąg, którego końce były zawiązane w węzeł. Często ten symbol można było znaleźć na wizerunkach bogów. Prości ludzie używali amuletów guzkowych w kształcie pierścienia, które miały chronić przed chorobami i innymi nieszczęściami.
W Chinach koło uznawano za podstawę wszechświata. Pierścień był symbolem wieczności, a także godności i mocy. Cały pierścień oznaczał przychylność cesarza, natomiast pęknięty lub otwarty symbolizował jego gniew wobec podwładnych. W starożytnych Chinach zwyczajem było wysyłanie jednego z takich pierścieni ludziom na wygnaniu. Jeśli był to cały pierścień, cesarz był zdecydowany przywrócić temu człowiekowi jego status, zachowując przy tym jego reputację. Jeśli był to pierścień otwarty, oznaczało to, że dana osoba nie mogła już zajmować się sprawami państwowymi.
W hinduizmie bóg Śiwa w kręgu płomieni wykonuje swój kosmiczny taniec, uosabiając cykl życia człowieka, stworzenia, rodziny, planety i całego wszechświata. Jest to okrągły taniec natury w odwiecznym procesie tworzenia i niszczenia. Jednocześnie światło promieniujące z kręgu płomieni symbolizowało wieczną głęboką mądrość.
Dla starożytnych Greków i Rzymian żelazne pierścienie oznaczały władzę i szacunek. Mogli je nosić tylko bardzo znani ludzie. Jednak dla kapłanów Jowisza obowiązkowymi elementami odzieży były złote pierścienie. Najwyraźniej pierścienie biskupie wywodzą się z tego zwyczaju, który oznacza zaangażowanie w boską posługę.
W greckim micie o Prometeuszu Herkules za pozwoleniem Zeusa uwalnia spętanego tytana, lecz od tego czasu Prometeusz musiał nosić żelazny pierścień z fragmentem skały. Pierścień ten był oznaką posłuszeństwa Grzmotowi.
Pierścienie w Alchemii
W alchemii znany jest symbol węża gryzącego własny ogon. Nazywa się Uroboros. Jego znaczenie jest związane z ideą czasu. Upływowi czasu towarzyszy zagłada, gdyż przeszłość zostaje bezpowrotnie utracona, czyli czas pożera sam siebie. Podobnie jak w hinduizmie, wąż kojarzony jest z cyklami życia człowieka, natury i całego wszechświata. W rękopisach alchemicznych znajduje się także emblemat przedstawiający dziecko, którego ręka spoczywa na czaszce. Wąż owija się wokół dziecka, tworząc pierścień. Uroboros zawiera w sobie dwa pojęcia skrajnych biegunów świata – dziecko jako symbol życia i czaszkę jako symbol śmierci. Wzięty jako całość, emblemat ten można zinterpretować w następujący sposób: „Na moim początku jest mój koniec”.