Historię rodzaju ludzkiego możemy poznawać poprzez biżuterię powstającą na przestrzeni wieków. Nasza planeta znała wiele kultur, cywilizacji, plemion i imperiów, z których każde wniosło szczególny wkład w sztukę i biżuterię. Składając hołd starożytnym cywilizacjom rozsianym po całym świecie, złotnicy Bikerringshop stworzyli wyjątkową kolekcję designerskiej biżuterii. Zawierający elementy i symbole różnych kultur, będzie doskonałym prezentem dla koneserów odważnych projektów.
Prehistoryczna biżuteria
Szacuje się, że najstarszą biżuterię tworzyli neandertalczycy. W południowo-wschodniej Hiszpanii odkryto fragmenty sprzed 115 000 lat. Bardzo ciekawe są okazy sprzed 40 000 lat znalezione w Kenii i Rosji, wykonane odpowiednio ze skorupek strusich jaj i marmuru. 13 000 lat temu, w epoce mezolitu, ludzie wytwarzali koraliki z kości, jagód i klejnotów, a następnie łączyli je z kawałkami lin i ścięgnami zwierząt. Pierwsza biżuteria formowana z metalu (miedzi) ma około 7000 lat. Były to wytrzymałe przedmioty o grubych i grubo ciosanych powierzchniach oraz prymitywnych kształtach. Zaprojektowany przez Bikerringshop młotkowany pierścień naśladuje jego surowy magnetyzm.
afrykanin
Uważa się, że afrykańska biżuteria była pierwszą na świecie. Jego wiek szacuje się na kilkadziesiąt tysięcy lat. Niesamowite, prawda? Ponieważ pierwsi ludzie przybyli z Afryki i dali początek całej ludzkości, logiczne jest, że stali się oni pionierami w tworzeniu biżuterii.
Początkowo tworzyli prymitywne przedmioty z muszli i kamieni. Co więcej, zaczęli używać nasion, kamyków, kości i zębów zwierząt i ptaków. Zasadniczo ludzie wykorzystywali dowolne materiały, jakie mieli pod ręką. Przetwarzali skóry zwierzęce i suszone ścięgna, aby uzyskać liny. Nigeryjczycy robili koraliki z gliny i inkrustowali je szkłem.
Zazwyczaj afrykańska biżuteria plemienna ma kolory ziemiste, stonowane khaki, niebieski, piaskowy lub kawowy. Używają również tak zwanych „rozcieńczonych” kolorów, które sugerują jasne akcenty czerni, czerwieni, terakoty i bieli umieszczone na neutralnym tle. Afrykańskie ozdoby etniczne kładą nacisk na kraj pochodzenia i często wykorzystują jego „narodowe” barwy, jak np. ten afrykański pierścionek Rasta .
Dziś w afrykańskiej biżuterii etnicznej dominują duże elementy wolumetryczne. Te bransoletki, kolczyki, naszyjniki i wisiorki są wykonane z drewna, kości i metalu. Uzupełniają je kły, pazury, pióra, czaszki, a także klejnoty i kolorowe szkło.
Biżuteria egipska
Pierwsze okazy egipskiej biżuterii mają 3000 – 5000 lat. Pomimo odległej przeszłości ludzie nauczyli się już obchodzić z metalem. Używali metali szlachetnych, zwłaszcza złota, które symbolizowało władzę polityczną i religijną.
Wizerunek Egiptu w biżuterii jest przekazywany poprzez turkus, błękit, biel, złoto i żółć. Aby dodać akcentu koloru, starożytni egipscy rzemieślnicy używali kolorowego szkła i półszlachetnych klejnotów. Dodatkami w stylu etniczno-egipskim są bransoletki z wężami lub zawiasami, pierścionki z kamieniami szlachetnymi, naszyjniki z metalowych płytek, obszerne koraliki i tiary. Typowo egipski wystrój obejmuje wzory geometryczne (hieroglify), ryciny przedstawiające teriantropijnych (ludzi z głowami zwierząt), bogów, faraonów, piramid, skarabeuszy, lotosu itp. W tym srebrnym pierścieniu węża umieściliśmy motywy egipskie.
Chińska biżuteria
W Chinach ozdoby odgrywały kluczową rolę semantyczną, odzwierciedlając pozycję społeczną, rangę, płeć i wiek posiadacza. Miał także istotne walory estetyczne.
W Cesarstwie Niebieskim wszystkie kamienie pochodzenia mineralnego i organicznego uznawano za godne wykorzystania jako ozdoby amuletów. Oprócz kamieni szlachetnych chińscy rzemieślnicy wykorzystywali różnorodne inne materiały, takie jak róg, kość, skorupa żółwia, emalia, szkło i drewno (np. drzewo sandałowe). Chińczycy kochali złoto i srebro, platynę ignorowano. Świętymi materiałami były jadeit, pióra zimorodka, perły i koral.
Jako symbole szczęścia, dużych rodzin, bogactwa i długowieczności, ozdoby zawierały wizerunki żurawia, nietoperza, motyla, pary ryb i ropuchy. Wśród wzorów roślinnych prymat należy do piwonii, uważanej za księcia kwiatów. Na przykład zdobił ceremonialne nakrycie głowy kobiet Feng Guan. Obrazy boskiego grzyba (ling-chi), orchidei, śliwek, lotosów i chryzantem, a także symbole kobiecości i piękna były (i nadal są) szeroko rozpowszechnione w języku chińskim. Jednym z najbardziej szanowanych symboli Orientu jest smok (widać go w naszym srebrnym łańcuszku z portfelem ze smokiem ), który oprócz Chin uwielbiany jest także w Azji.
Począwszy od okresu Tang, w nakryciach głowy można znaleźć postacie Buddy i bodhisattwów. Era Qing spopularyzowała wizerunki taoistycznych nieśmiertelnych, ośmiu skarbów, grzmotliwy wzór, pochmurny wzór i hieroglify. Ten ostatni symbolizował długowieczność, szczęście, szczęście małżeńskie itp.
język japoński
Japońska sztuka jubilerska wywodzi się z czasów starożytnych. Nawet pierwsze i najbardziej prymitywne dzieła wyróżniają się prostotą i harmonią właściwą kulturze japońskiej. Japońscy rzemieślnicy inspirowali się harmonią otaczającej przyrody, jej nieskazitelnym pięknem.
Tradycyjna japońska biżuteria to sagemono (co wisi), inro (pudełeczka na lekarstwa, perfumy), ruda tytoniu (woreczki na tytoń), kiseru (fajki) itp. Jako ludzie wysoko ceniący estetykę, Japończycy potrafili nawet najbardziej prozaiczne przedmioty gospodarstwa domowego w prawdziwe dzieła jubilerskie. Najpopularniejszą biżuterią kobiecą zawsze były grzebienie i spinki do włosów. Towarzyszyły kobietom przez całą historię i nigdy nie wychodziły z mody. Jedynym zmianom, jakim podlegały, był kolor i kształt.
Jeśli chodzi o kolczyki i pierścionki, nie są one typowe dla tradycyjnej kultury japońskiej. Pojawiły się jako wpływ kultury zachodniej po kolonizacji Japonii.
Jeśli chodzi o symbolikę, japońska biżuteria wykorzystywała w wisiorkach hieroglify (oznaczające miłość, bogactwo, zdrowie, mądrość, odwagę itp.). Z uwagi na zamiłowanie do motywów roślinnych i zwierzęcych w sztuce, często w biżuterii można spotkać różnorodne motywy zwierzęce i kwiatowe. Najpopularniejsze obrazy to smoki, tygrysy, orły, ryby i różne owady. Nowoczesny japoński styl dla mężczyzn opiera się na wizerunkach samurajów, wojowników, tradycyjnych strojów bojowych, bóstw itp. W tym wisiorku samurajskim ucieleśniliśmy tradycyjną japońską symbolikę.
Japoński styl charakteryzuje się prostotą i subtelnością, a także umiejętnością zachowania skromności dzięki burzy kolorów i bogactwu materiałów. Każda biżuteria w stylu japońskim niesie ze sobą treści symboliczne i ideologiczne.
skandynawski
Praktycznie każdy element biżuterii skandynawskiej ma określony wzór. Ozdoby zawierają stylizowane wizerunki zwierząt, roślin, liści, loków i kształtów geometrycznych. Oprócz abstrakcyjnych, skomplikowanych wzorów biżuterię pokryto wizerunkami mitologicznych bohaterów, przedmiotami rytuałów religijnych i legendami.
Biżuteria w stylu skandynawskim często nosi symbolikę bóstw, które zamieniają ją w ochronne amulety lub amulety obdarzone siłą, inteligencją lub pięknem. Na przykład dominujący bóg Wikingów, Odyn, chciał mieć jak najwięcej wiedzy. Dlatego jego ucieleśnieniem są dwa kruki i wilk, które wyznaczają pamięć i myślenie.
Strażnikiem mostu prowadzącego do Asgardu był bóg Heimdall. W dłoniach trzymał róg zwiastujący śmierć bogów. Obrazy mostów i rogów są szeroko stosowane w kulturze skandynawskiej.
Biżuteria w kształcie młota Thora, potężnego boga burzy, cieszy się ogromną popularnością do dziś. Wojownicy chcący zyskać więcej siły i szczęścia zakładali amulety młotkowe . Miłość i piękno obiecała bogini Freyja, której wizerunki są osadzone w naszyjnikach zwanych brisingamen. Uosobieniem tej bogini jest sokół.
Starożytni Wikingowie również czcili bogów płodności. Ich symbole często można spotkać w biżuterii skandynawskiej. Na przykład stopa boga rybactwa Njorda i złoty dzik uosabiający Freyra zapewniają sukces w każdym przedsięwzięciu.
tybetański
Biżuteria tybetańska w dużej mierze opiera się na bursztynie, turkusie i koralu. Tybetańczycy wierzyli, że kamienie zachowują i przewodzą moc duchową. Dlatego ich ozdoby są duże i kolorowe. Najprawdopodobniej wiara w święte właściwości ochronne materiałów wywodzi się ze starożytnego szamańskiego kultu Bon. Tybetańczycy fanatycznie kochają kolor czerwony. Uważają ją za krew bogini matki. Symbolizuje wiek rozrodczy i boską opiekę matki i dziecka. Stąd wszechobecny zwyczaj noszenia czerwonych koralików na piersi.
Oprócz znaczenia estetycznego, biżuteria tybetańska służyła jako amulet chroniący przed negatywnymi wpływami, a także przynoszący sukces, dobrobyt i zdrowie. Pierścionki, wisiorki i bransoletki z buddyjskimi symbolami szczęścia, sylabami mantry „Ohm” oraz orientalną zdobnością pełniły funkcję ochronną. Do najbardziej znanych elementów biżuterii należą naszyjniki i bransoletki mala oraz bransoletki z koralików tybetańskich zawierających 108 koralików, których mnisi buddyjscy używali do powtarzania swoich modlitw.
Oprócz znaczenia religijnego biżuteria tybetańska zyskała także znaczenie rezerwy bankowej lub wskaźnika statusu społecznego. Przedmioty wykonane z metali szlachetnych, srebra czy złota miały przynosić dobrobyt i szczęście. W południowym Tybecie kobieta, która nie nosiła nakrycia głowy, zwiastowała nieszczęście. Dla mężczyzn biżuteria była symbolem ich pozycji w społeczeństwie.
indyjski
Indyjska biżuteria etniczna nigdy nie pojawiła się znikąd. Dzieła te są ściśle związane z rozwojem najbogatszej kultury indyjskiej.
Co ciekawe, indyjska biżuteria etniczna jest jedną z najstarszych na Ziemi. Pierwsze wzmianki znajdują się około sześciu tysięcy lat temu. W tamtych czasach ludzie łączyli najsubtelniejsze krople złota i srebra, aby uzyskać prototyp nowoczesnych łańcuszków. Odkąd Indie stały się jednym z pierwszych krajów wydobywających diamenty i inne kamienie szlachetne, klejnoty są wszechobecne w lokalnych ozdobach do ciała.
Niektóre przedmioty noszone przez kobietę dają znać innym, czy jest zamężna lub czy ma dzieci (ile i jakiej płci). Nie tylko Hinduski, ale także mężczyźni mocno się ozdabiali. Ich biżuteria była wyznacznikiem męskości i przynależności kastowej.
W Indiach zwyczajowo łączy się to, co niestosowne. Wyobraź sobie, jak wyglądałby miedziany wisiorek inkrustowany koralami, diamentami, kością słoniową i garścią kamieni nieszlachetnych? Indyjscy fashionistki są pewni, że tak zaskakujące połączenia cieszą estetyką.
Biżuteria indyjska jest niezwykle różnorodna. Oprócz kolczyków, pierścionków, bransoletek i wisiorków Hinduski dodają do swojego wyglądu inne osobliwe elementy - bransoletki na kostkę, bindi (punkt na czole), kolczyki w nosie, tiki (nakrycie głowy z wisiorkami wiszącymi na czole); ozdoby na palce, pierścienie falangi itp.
Indyjscy jubilerzy czerpią inspirację z dwóch potężnych źródeł - religii i natury. Wspólne elementy mają motywy roślinne, zwierzęce i ptasie. Uwielbiani hinduscy bogowie są również uwieczniani w biżuterii (sprawdź ten pierścionek Ganesh ).
Jak już wspomniano, oprócz złota i srebra, ludność Indii aktywnie wykorzystuje zarówno metale nieszlachetne (miedź, mosiądz, miedzionikiel), jak i kamienie szlachetne. Hindusi nie boją się blasku i luksusu. Raczej ich szukają. Dlatego indyjska biżuteria jest zwykle kolorowa i żywa, z przewagą kolorów zielonego, złotego, czerwonego, pomarańczowego i fioletowego.
rzymski
W czasach Republiki Rzymskiej ozdoby ciała nie miały większego znaczenia. Surowe przepisy zabraniały demonstrowania luksusu. Dlatego starożytni Rzymianie zakładali srebrne kolczyki i obrączki tylko na specjalne okazje. Na co dzień używali tylko tego, co niezbędne – szpilek, zapięć i sprzączek. Jedyną oficjalnie dozwoloną biżuterią dla mężczyzn był sygnet. Był to symbol przynależności do majątku, a także spersonalizowana pieczątka do pieczętowania dokumentów i wiadomości.
Udane podboje Cesarstwa Rzymskiego (27 p.n.e. - 476 n.e.) odcisnęły swoje piętno na rozwoju biżuterii. Moralność społeczna uległa rozluźnieniu i promowano dostarczanie biżuterii w całej okazałości. Zaczęto wykonywać ozdoby z drogich metali – złota, srebra i ich stopów. Srebrne pierścionki i kolczyki błyszczały kamieniami szlachetnymi i półszlachetnymi. Im więcej biżuterii nosiła kobieta, tym wyższy status miała w społeczeństwie. Podczas gdy arystokraci obnosili się z metalami szlachetnymi i perłami (łzami nimf), zwykli ludzie używali szkła i metali podstawowych. Wykwintne i bogato zdobione kolczyki, pierścionki, złote łańcuszki z wisiorkami, naszyjniki z pereł, bransoletki, grzebienie z kości słoniowej, spinki do włosów, broszki i medaliony stają się prawdziwymi dziełami sztuki.
Jubilerzy rzymscy konstruowali ozdoby w każdym możliwym i niemożliwym kształcie - postacie zwierząt, ludzi, rzeźby itp. Modne stało się noszenie wielu pierścionków i kolczyków w tym samym uchu i na tym samym palcu. Bransoletki zawieszano na nadgarstku, powyżej łokcia, na kostce... Oprócz walorów estetycznych biżuteria miała także znaczenie sakralne, pełniąc funkcję amuletu.
Rdzenni Amerykanie
Historia biżuterii indiańskiej sięga najdawniejszych czasów, kiedy to pierwsi ludzie, którzy osiedlili się na kontynencie amerykańskim (zwani Paleo-Indianami) zbierali sznurki korali i wykonywali wisiorki z muszli i kolorowych kamieni. Podobnie jak w innych kulturach przedmioty te pełniły rolę amuletów i amuletów.
Indianie nosili naszyjniki i naszywki na ubrania wyrzeźbione z turkusu, koralowca, drewna, kręgów rybnych, kości, zębów i pazurów zwierząt. Wierzyli, że naszyjniki z zębami konia lub jelenia przynoszą szczęście i doskonałe zdrowie.
Rdzenne plemiona amerykańskie żyjące na Wielkich Równinach i na północno-zachodnim płaskowyżu tradycyjnie wytwarzały swoją biżuterię z koralików i wydłużonych (1,5 cala długości) koralików do włosów. Kolczyki, czapki, spinki do włosów, sprzączki i wiele innych rodzajów biżuterii wykonano techniką Quillwork z igieł jeżozwierza i ptasich piór. Biżuteria metalowa trafiła do Indian podczas handlu z innymi regionami.
Z muszli wykonywano wisiorki w kształcie łezek, a także ozdoby w kształcie ptaków, ryb i żółwi. Niektóre plemiona nosiły wisiorki z amuletami przedstawiającymi ludzkie twarze wyrzeźbione z drewna, kamienia lub kości. Jednym z najpopularniejszych symboli była kukurydza i fasola, ponieważ były one najpopularniejszym pożywieniem.
Wiele indyjskich ozdób miało znaczenie funkcjonalne. Na przykład Komanczowie i inne plemiona indiańskie nosiły skórzane bransoletki na lewym ramieniu, aby chronić je przed cięciwą.
Indianie uwielbiali kolczyki, ale ich wygląd różnił się w zależności od plemienia. Indianie Czejenowie dokonali kilku nakłuć chrząstki ucha, aby zawiesić dziesiątki pierścieni. Kolczyki plemienia Siuksów składały się z dwóch pętelek przełożonych przez siebie. Komancze wyrzeźbili w uszach duże dziury, do których włożyli duże, grube kawałki.
Oczywiście rzemieślnicy ze srebrnego sklepu Bikerringshop nie są w stanie oddać wyglądu i dotyku tradycyjnych materiałów. Staraliśmy się jednak podkreślić symbolikę i estetykę tradycyjnego rzemiosła. Mamy nadzieję, że designerska biżuteria inspirowana kulturami świata, a jednocześnie prezentująca nasz autorski męski klimat, przypadnie Ci do gustu.